Bir şiir, bir kedi, bir de ben,
Bir cami avlusunda
Arkadaş olduk,
Ilık kış güneşinin altında.
Kedi miyavladı,
Ben şiir okudum.
Kedi bıyıklarını taradı,
Ben şiir okudum.
Kedi patilerini yaladı,
Ben şiir okudum.
Kedi uyuyakaldı,
Ben şiir okudum.
Birden uyandı,
Beni cırmıkladı.
Ah pisicik, pisicik!
Nereden bilebilirdim ki
Uyurken şiir sevmediğini…
Canım pek yanmadı ama
Şiirim korkudan kaçıp gitti.
Nasıl bulacağım onu şimdi?
Kedi sevmeyen çocuk olur mu, çocuk sevmeyen kedi olur mu? Bence olmaz.